Dolina Sanu. Wczoraj w wodach Sanu wydry i moje „cztery litery” zanurzone w nurcie rzeki w trakcie jej przekraczania, a dzisiaj żubry. Po wielogodzinnej wędrówce miałem już tylko dziesięć minut marszu do samochodu.Nie myślałem, że takim efektownym przeżyciem zakończę wędrówkę.Pojawiły się niespodziewanie w najlepszym dla mnie miejscu. Ponad pół godziny po zachodzie słońca, już w szarówce. Szły prosto na mnie, na moją stronę Sanu. Spostrzegłem stado w ostatniej chwili, gdy prawie dotarło do mojego brzegu. Po zauważeniu mnie ( węch ?, słuch?) na moment znieruchomiały, a następnie w lekkim pośpiechu wycofały z powrotem na drugi brzeg. Akurat byłem w miejscu , gdzie schodzi na wpół zarośnięta, stara droga do koryta rzeki. Dopiero po tym jak znikły zdałem sobie sprawę, że w stadzie był cielak i gdyby zareagowały agresją nie miałbym , gdzie uciekać. Żubry były tylko kilkadziesiąt metrów ode mnie. Droga i wygodne wyjście na nią z rzeki kanalizowało ruch stada. W pobliżu mnie nie było pod ręką solidnego drzewa, na które mógłbym się schronić. Tylko krzaki, leszczyny i olchy zasłaniające widoki. 15.01.2020r.
Może Ci się podobać również
Byk i jego harem. Z dzisiejszego poranka, pierwszego dnia jesieni 2021. Ryk byka, którego obserwowałem z kilkunastu metrów na rykowisku robi wrażenie […]
Długi czerwcowy weekend 2021. Na wędrówce, nie tylko z psami. Piotrka, serdecznego Kolegę, którego znam od czasów zawodowej służby wojskowej, wziąłem do […]
W dużych stadach żubrów , jakie w ostatnim tygodniu obserwowałem, zawsze znalazły się młode byczki skore do pojedynków. To nie były jeszcze […]
Niedźwiedź,tumak, bóbr, kukułka,dzięcioł . W planie miałem tylko bliski i niedługi wypad z psami do żeremi bobrowej. Do bobrowiska miałem tylko około […]









