Bieszczady – piękno przyrody dla naszych gości

ŻBIK, WILKI I NIEDŹWIEDŹ

Żbik, dwa wilki i niedźwiedź na jednej z łąk pod Otrytem. W czasie krótszym niż godzina i prawie w tym samym miejscu. Często tu nie zaglądałem tego roku. Ostatnio byłem w tej okolicy wiosną. Ładne miejsce do spacerów,szczególnie teraz jesienią. Po nieistniejącej miejscowości ciężko jest dopatrzyć się śladów. Są stare jabłonie, resztki kamieni po fundamentach domów, kilka zapadniętych piwnic porośniętych zielskami. O miejsce dbają myśliwi i leśnicy- ambona i paśnik dla żubrów, sztuczne stawki. Miałem szczęście wybierając to zapomniane przez turystów miejsce na późny popołudniowy spacer z psami ( 25.10.2021). Gdy tylko wyszedłem z lasu na skraj łąki wypatrzyłem polującego żbika. Nie był blisko. Polował na łące. Po krótkiej obserwacji skróciłem odległość o kilkadziesiąt metrów. Podszedłem z psami do niedużego, najbliższego drzewka i stamtąd, siedząc w cieniu na trawie, obserwowałem przez lornetkę lub gołym okiem jak żbik poluje, pstrykałem zdjęcia. Trwało to około pół godziny. Żbik potrafił podobnie jak kot siedzieć długo nieruchomo w jednym miejscu, ale też się przemieszczał, czasem atakując ofiarę widowiskowym skokiem . Widziałem dwa takie piękne skoki z lotem w powietrzu. Jeden zakończył się złapaniem ofiary. Gdy żbik zbliżył się bliżej drzew i krzaków, przybliżyłem się jeszcze raz. Częściowo podejście mi się udało. Dystans zmniejszyłem, ale żbik był już w pobliżu zakrzaczenia i wysokiej trawy. Dostrzegł mnie. Przez chwilę stał jeszcze przyczajony i patrzył co robię. Zdążyłem zrobić kilka zdjęć. Gdy odejmowałem aparat od oka straciłem go na chwilę z widzenia. Kiedy i gdzie wszedł w trawę nawet nie zauważyłem. Poszedłem w tamto miejsce trochę poszperać. Gdzie żbik poszedł wywęszył Reks. Ja jednak udałem się w przeciwną stronę w kierunku wyższej i nie zarośniętej części łąki. Reks szybko powrócił i szedł z Czarkiem kilkanaście metrów przede mną. Gdy byłem około dwadzieścia metrów od najwyższego w tym miejscu punktu łąki, z drugiej strony zbocza wyskoczył wilk. Reks zareagował szczekaniem i zaczął biec w kierunku wilka, który zrobił woltę i zaczął uciekać. Musiałem głośno przywołać Reksa. Wilk uciekł w kierunku z którego przyszedł i znikł za załamaniem grzbietu łąki. Gdy podbiegłem na szczyt przewyższenia zobaczyłem wilka ponownie. Przemieszczał się na odległy skraj łąki. Na chwilę zasłoniły mi go krzaki rosnące w zagłębieniu. Gdy minął te zarośla zobaczyłem go jeszcze raz na skraju lasu,gdzie zaczynał się głęboki parów. Sekundy później dostrzegłem drugiego. Zdążyłem zrobić zdjęcia. W pobliżu była stara ambona. Wszedłem na nią z nadzieją, że może jeszcze te wilki gdzieś dalej zobaczę. Nie zobaczyłem. Daleko pojawiły się tylko dwie sarenki. Po kilku minutach opuściłem to miejsce i udałem się tam,gdzie pierwszy raz zacząłem obserwować żbika. Miałem nadzieję na to, że może wyjdą jakieś żubry. Było już po zachodzie słońca. Na tej łące bywają. W kilka minut dotarłem tam ,gdzie chciałem. Jeszcze dobrze się nie rozsiedziałem , gdy z prawej strony zauważyłem biegnącego niedźwiedzia. Przebiegł przez fragment łąki , gdzie wcześniej polował żbik i znikł w tej samej okolicy , gdzie znikł mi z oczu bieszczadzki, dziki kot. Zatrzymał się tylko trzy razy, dosłownie na sekundy. Gdy przekraczał mój i psów trop ( zapachowy ),w miejscu polowania żbika oraz w przy trawskach między drzewami, gdzie znikł żbik.